Het leed dat aankomen heet...

Gestopt zijn met roken heeft heel veel voordelen maar helaas ook 1 heeeeel groot nadeel...je gaat groeien...en niet omdat ik de sigaret vervangen heb voor lekkere dingen want ik had bij een eerdere stop poging al ondervonden dat dat geen goed idee was en ook heel veel fruit gaan eten i.p.v roken  was geen goed idee (dat was stop poging 2 en leverde evengoed 10 kilo op)dus ik zou deze keer stoppen zonder de vervangers. En dat ging heel goed, het stoppen kostte me zelfs bijna geen moeite omdat ik er deze keer echt klaar mee was om altijd maar afhankelijk te zijn van die sigaretten, steeds naar buiten te moeten en me steeds te moeten verantwoorden over waarom ik rookte.(oke dat laatste was natuurlijk meer een gevoel dat ik had..) ik bleef hetzelfde eten als altijd .De eerste 2 mnd bleef het gewicht gelijk, o heerlijk het zou deze x echt lukken en zelfs zonder tien extra kilo's...en toen werd het winter, kwam er een oppaskindje dat niet in de bolderkar kon en kreeg ik opeens veel minder beweging dan voorheen. En toen vlogen de kilo's er aan...1,2,3,...5,6,7...10:( ik probeerde mezelf voor te houden dat het geen ramp was, weer gaan roken zou zo jammer zijn en ongezonder dan de kilo's. En daarbij weten we allemaal dat het niet gaat om de buitenkant, dat ik nog steeds dezelfde Marianne ben ..maar...zo voel ik me niet. Mijn gevoel is het totaal niet eens met mijn
 verstand .....
En toen moest er geshopt worden...Ik moest echt nieuw ondergoed kopen want aankomen heeft ook een voordeel, althans in mijn geval , na 2 kinderen die beide een jaar gebruik maakten van mama's persoonlijke melkfabriek, mijn borsten rolden overal uit en uit nood had ik de voedingsbh's maar weer uit de la getrokken maar daar doe je niet echt iemand een plezier mee, seksloze dingen:)
Maar goed, ik ging ondergoed kopen...en passen...en daar heb je het al, de pashokjes met joekels van spiegels waar je je niet voor kan verstoppen en dan ook nog dat geweldige tl licht om je op de beste manier te belichten..not! De confrontatie met mezelf was pijnlijk,de meeste kilo's zijn rechtstreeks op mijn buik gesprongen en zonder kleding lijk ik wel een maand of 5 zwanger, en nee dat is. niet overdreven. geloof me, kleding verhult heel veel. Mijn man probeerde me nog op te beuren maar weet uit ervaring dat het, hoe lief bedoeld ook, niet werkt. Ik moet dat rotgevoel zelf van me af zien te schudden. Toen de kids op bed lagen en manlief aan het darten was vertrok ik naar de zolder en begon te tekenen, binnen 5 minuten stond de tekening op papier:

Het gaf precies weer hoe ik me voelde ...

Vanmorgen werd ik wakker met hetzelfde deprimerende gevoel , bah daar moest wat aan gedaan worden ik wil niet de hele dag bezig zijn met mijn lijf dat niet meer op dat van mij lijkt maar het wel is, ik wil me niet verdrietig voelen bij iedere broek in mijn kast die niet meer past en alle shirts die te strak zitten... 

Iemand zei me "you are NOT fat, you HAVE fat, you also have fingernails but you are not 

fingernails"

En zo is het eigenlijk ook, dus vanmorgen besloot ik een positief schilderij te maken. Hij hangt in het trappengat waar ik er meerdere malen per dag niet om heen kan en steeds weer zal lezen Beauty is about a beautiful soul en wil ik mijn focus daarop leggen in plaats van op de extra kilo's .